Το να είσαι επιχειρηματίας ― και, μάλιστα, σε αυτή τη χώρα υπό αυτές τις συνθήκες ― είναι σχεδόν ηρωϊκό. Και, ενώ λογικά θα πίστευες ότι, με τις γνώσεις και την εμπειρία σου, θα μπορούσες να ξεπεράσεις κάθε σκόπελο, υπάρχουν κάποια εμπόδια που ξεπηδάνε από μέσα σου και σε μουδιάζουν εσωτερικά και ανεξέλεγκτα.
Είναι τα εμπόδια που δημιουργούμε όλοι στο μυαλό μας. Και είναι αυτά που μας εμποδίζουν να είμαστε αυτό που πραγματικά μπορούμε να είμαστε ―και που, στην πραγματικότητα, είμαστε ήδη. Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να μιλήσουμε για 3 ψυχολογικά φράγματα που κάνουν εμάς τους επιχειρηματίες να σαμποτάρουμε τον εαυτό μας και μας εμποδίζουν να έχουμε μια πιο δημιουργική, πιο χαρούμενη, πιο επιτυχημένη επιχειρηματική ζωή. Είναι πράγματα για τα οποία έχω ψάξει πολύ, έχω διαβάσει πολύ, έχω σκεφτεί πολύ ― και με πολλή ειλικρίνεια…
1) Το Φράγμα της Αβεβαιότητας
Η υποβόσκουσα πεποίθηση ότι «Η επιτυχία δεν είναι εγγυημένη ― οπότε, προφανώς θα αποτύχω».
Η αμφιβολία και η αβεβαιότητα είναι πικρά αγριόχορτα που κρύβουν το μονοπάτι προς την επιτυχία. Αυτά τα συναισθήματα πυροδοτούν χημικές και ψυχολογικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο και τον οργανισμό μας, γιατί όλοι είμαστε καλωδιωμένοι με εσωτερικούς μηχανισμούς άμυνας που εξασφαλίζουν την επιβίωσή μας. Και, επειδή δεν είναι ευχάριστα συναισθήματα, προσπαθούμε να τα αποφύγουμε. Έτσι, πέφτουμε στην «ασφάλεια» (δηλαδή, στην παγίδα) της «ζώνης άνεσης». Κοινώς, comfort zone.
Και μπορεί το comfort zone να είναι πιο άνετο ψυχολογικά, ωστόσο δεν είναι ικανό να μας βοηθήσει να επιτύχουμε ως επιχειρηματίες. Η πηγή της αβεβαιότητας είναι ο φόβος ― της αποτυχίας, ή ακόμη και της επιτυχίας. Το να πάρουμε την ευθύνης της επιτυχίας στα χέρια μας, μπορεί να είναι τόσο τρομακτικό όσο το να αποτύχουμε.
Πώς το ξεπερνάμε
- Αποδεχόμενοι ένα μόνιμο βαθμό αβεβαιότητας και συμβιβαζόμενοι με αυτόν. Κάνοντάς τον φίλο, παρά εχθρό. Ας συνειδητοποίησουμε ότι η επιτυχία δεν ισούται με τη βεβαιότητα. Όσο αυξάνονται οι δυνατότητες απολαβών, τόσο αυξάνεται και το ρίσκο ― και αυτό δεν αλλάζει.
- Γνωρίζοντας τα πραγματικά μας όρια. Δεν μπορούμε να μάθουμε ποτέ τι πραγματικά μπορούμε να κάνουμε, αν δεν είμαστε αρκετά τολμηροί να προσπαθήσουμε. Και μην ξεχνάμε, πάντα είμαστε περισσότερα από αυτά που νομίζουμε ότι είμαστε.
- Κατανοώντας ότι το να νιώθουμε αβεβαιότητα και αμφιβολία είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ο μόνος τρόπος να εξελιχθούμε είναι να αντιμετωπίσουμε τους βαθείς ασυνείδητους φόβους μας και να δούμε ότι, τελικά, είναι εντελώς ανυπόστατοι.
- Με τον φόβο στη θέση που του αρμόζει, προχωράμε. Βρίσκοντας πρακτικούς τρόπους για να περιορίσουμε την αβεβαιότητα που νιώθουμε, όσο το δυνατόν καλύτερα. Διαβάζοντας συγγραφείς και βιβλία που μπορούν να μας διδάξουν πρακτικές μεθόδους στην καθημερινή μας ζωή. Ο Νόμος της Επιτυχίας σε 16 Μαθήματα του Napoleon Hill είναι ένα εξαιρετικό τέτοιο βιβλίο, με μια ολοκληρωμένη και αποδεδειγμένη μεθοδολογία αυτοβελτίωσης, αυτοανάπτυξης και επιτυχίας.
2) Το Φράγμα της Μοναξιάς
Η υποβόσκουσα πεποίθηση ότι «Πρέπει να τα κάνω όλα μόνος μου. Είμαι εγώ, απέναντι από τον κόσμο, και δεν έχω πραγματική υποστήριξη από κανέναν».
Όπως και στις υπόλοιπες, υπάρχει πολύ λίγη αλήθεια σε αυτή την πεποίθηση. Σαν επιχειρηματίες, περπατάμε έναν μοναχικό δρόμο. Δημιουργούμε το δικό μας προσωπικό όραμα, καθορίζουμε τους όρους μας, δημιουργούμε μόνοι μας τις συνθήκες της επιχείρησής μας. Και έχουμε να λογοδοτήσουμε στον αυστηρότερο κριτή από όλους ― τον εαυτό μας. Και, αμέσως μετά, στους συνεργάτες μας.
Υπάρχει μια συντροφικότητα που νιώθουμε, όταν βρισκόμαστε μαζί με τους συνεργάτες μας στα χαρακώματα της δουλειάς μας. Όμως, τα κεφάλια που ξεχωρίζουν από τα χαρακώματα, είναι πιο εκτεθημένα, δακτυλοδεικτούμενα και, συχνά, νιώθουν αποκομμένα από τους υπόλοιπους. Και, εδώ ακριβώς, βρίσκεται η σύγκρουση που μας δημιουργεί εσωτερικά η επιτυχία ― ενώ ένα κομμάτι μας θέλει να ξεχωρίσει επιτυγχάνοντας, ένα άλλο κομμάτι μας φοβάται την απομόνωση που φέρνει η επιτυχία. Εξάλλου, κατά βάθος, όλοι έχουμε κοινή την ανάγκη για αμέριστη αγάπη.
Πώς το ξεπερνάμε
- Ας το θυμόμαστε πάντα: κάθε επιχειρηματίας αντιμετωπίζει αυτό το τείχος. Οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες το έχουν διαπεράσει και έχουν βγει στην άλλη πλευρά, δυνατότεροι. Δεν είναι εξυπνότεροι ή σκληρότεροι. Απλά, νιώθουν πιο άνετοι στην επιχείρησή τους.
- Η στενή παρέα με ανθρώπους στα ίδια μήκη κύματος μάς βοηθά να μη νιώθουμε τελείως μόνοι. Οι κατάλληλοι άνθρωποι μπορούν να μας εμπνεύσουν και να μας υποκινήσουν εντυπωσιακά, ειδικά αν είναι άνθρωποι που θα θέλαμε να τους μοιάσουμε. Ο Hill, αυτή την στενή παρέα, την ονομάζει «Κυρίαρχο Νου», είναι το πρώτο από τα 16 Μαθήματά του, και το θεωρεί θεμελιώδες βήμα προς την επιτυχία.
- Παίρνοντας κι άλλους μαζί μας προς την επιτυχία. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από αυτό της προσφοράς. Επιπρόσθετα, γιατρεύει την ανόητη ενοχή που φέρνει το «να ξεχωρίζουμε».
3) Το Φράγμα της Αυτοεκτίμησης
Η υποβόσκουσα πεποίθηση ότι «Δεν είμαι αρκετά καλός, αρκετά έξυπνος, αρκετά ικανός, ώστε να τα καταφέρω».
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια προς την επιτυχία είναι η προσωπική μας πεποίθηση ότι δεν είμαστε «αρκετά καλοί». Ο Hill λέει πολύ σοφά πως «Το μόνο που σε περιορίζει είναι αυτό που έχεις φτιάξει ο ίδιος στο μυαλό σου». Όταν διαβάζουμε για τα επιτεύγματα των άλλων, τα συγκρίνουμε αμέσως με τα δικά μας και βγάζουμε τον εαυτό μας κατώτερο. Αντί να εστιάσουμε στις ομοιότητες με εκείνους, εστιάζουμε μόνο στις διαφορές μας.
Τα συμπτώματα του αυτο-σαμποτάζ είναι δύσκολο να τα αναγνωρίσουμε, γιατί είναι από τη φύση τους συγκαλυμμένα. Χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, στο πίσω μέρος του μυαλού μας λέμε διαρκώς στον εαυτό μας ότι είναι ανάξιος, ανεκπαίδευτος, αδαής, άτυχος, ή περιορισμένος με οποιονδήποτε άλλον τρόπο.
Επιπλέον, συχνά, αυτές οι περιοριστικές πεποιθήσεις μάς κάνουν να νιώθουμε ότι είμαστε «απάτη». Υπάρχει τίτλος για αυτό, ονομάζεται «σύνδρομο του απατεώνα», και είναι το ίδιο αυτοκαταστροφικό, όσο κι οι αρχικές πεποιθήσεις που το προκαλούν.
Πώς το ξεπερνάμε
- Κοιτάζοντας καλά-καλά τον εαυτό μας, με την αναγνώριση και την επιείκεια που θα κοιτάζαμε κάποιον άλλον επιτυχημένο. Δεν είναι τυχαίο το ότι η «Αυτοπεποίθηση» είναι το τρίτο Μάθημα του Νόμου της Επιτυχίας. Χωρίς αυτό, δεν έχουμε σύμμαχο τον σημαντικότερο άνθρωπο στη ζωή μας ― εμάς.
- Αναγνωρίζοντας τις βασικές μας ικανότητες και εστιάζοντας σε αυτές για να ξαναθυμηθούμε την πίστη στον εαυτό μας.
- Αποδεχόμενοι τα κοπλιμέντα και τους επαίνους χωρίς ντροπή ή ενοχή. Δεν είναι έπαρση το να αποδεχόμαστε φιλοφρονήσεις ― μπορούμε να είμαστε ταπεινοί και σίγουροι, χωρίς το δεύτερο να ακυρώνει το πρώτο.
- Κάνοντας μια λίστα των επαγγελματικών μας επιτευγμάτων, και διαβάζοντάς την ως ανταπόδειξη κάθε φορά που αισθανόμαστε …απατεώνες.
Σίγουρα, αναλύοντάς τα παραπάνω, μπορούμε να καταλήξουμε σε πολλά ακόμη επιμέρους ψυχολογικά φράγματα. Στο κάτω-κάτω της γραφής, το σημαντικό δεν είναι να τα κατονομάσουμε ένα προς ένα. Το σημαντικό είναι να καταλάβουμε ότι κρύβονται βαθιά στο υποσυνείδητό μας και καθορίζουν τη σκέψη μας και, κατά συνέπεια, την επαγγελματική μας πραγματικότητα. Και, το να τα παρατηρήσουμε, να τα αναγνωρίσουμε και να τα προσπεράσουμε, σημαίνει να πάρουμε τη δύναμη στα χέρια μας.