Απόσπασμα από το βιβλίο Ο Νόμος της Επιτυχίας.
Τόμος B΄, σελ. 80-82
Ο νόμος της εξέλιξης λειτουργεί παντού και πάντα, αλλάζοντας, γκρεμίζοντας και ξαναχτίζοντας κάθε υλικό στοιχείο της Γης σε όλο το σύμπαν.
Πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά υφίστανται διαρκή αλλαγή. Γύρνα εκεί που έζησες πριν είκοσι χρόνια και δεν θα αναγνωρίσεις ούτε τον τόπο, ούτε τους ανθρώπους. Νέα πρόσωπα έκαναν την εμφάνισή τους. Τα παλιά πρόσωπα άλλαξαν. Νέα κτίρια πήραν τη θέση των παλιών. Όλα εμφανίζονται διαφορετικά, επειδή όλα είναι διαφορετικά.
Ο ανθρώπινος νους υφίσταται επίσης συνεχή αλλαγή. Εάν αυτό δεν αλήθευε, δεν θα ξεπερνούσαμε ποτέ τη νοητική ηλικία του παιδιού. Κάθε εφτά χρόνια ο νους του ατόμου αναπτύσσεται και διευρύνεται αξιοσημείωτα. Στη διάρκεια αυτών των περιοδικών μεταβολών του νου, οι κακές συνήθειες μπορούν να εγκαταλειφθούν και να καλλιεργηθούν καλύτερες.
Ευτυχής είναι ο άνθρωπος με νου, που υφίσταται συνεχή διαδικασία τακτικής αλλαγής.
Ο νους που καθοδηγείται από την ανάγκη ή από την αγάπη για δημιουργία, αναπτύσσεται πολύ ταχύτερα από τον νου που ποτέ δεν δέχεται ερέθισμα για μεγαλύτερη δράση από όση είναι απαραίτητη για να υφίσταται.
Η ικανότητα φαντασίας του ανθρώπινου νου είναι το μεγαλύτερο μηχάνημα που έχει φτιαχτεί ποτέ. Από αυτό προήλθε κάθε ανθρωποποίητη μηχανή και κάθε ανθρωποποίητο αντικείμενο.
Πίσω από τις μεγάλες βιομηχανίες, τους σιδηροδρόμους, τις τράπεζες και τις εμπορικές επιχειρήσεις υπάρχει η πανίσχυρη δύναμη της ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ!
Ανάγκασε το μυαλό σου να ΣΚΕΦΤΕΙ!
Προχώρα συνδυάζοντας παλιές ιδέες με νέα σχέδια. Κάθε μεγάλη εφεύρεση και κάθε επιφανές επιχειρηματικό ή βιομηχανικό επίτευγμα που μπορείς να σκεφτείς είναι, σε τελική ανάλυση, απλώς εφαρμογή συνδυασμού πλάνων και ιδεών που ίσως έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί με κάποιον άλλον τρόπο.
Πίσω απ’ το σφυρί που ανεβοκατεβαίνει,
μ’ αυτό που ο σιδεράς το ατσάλι δένει
πίσω απ’ του σιδεράδικου τη φασαρία,
η Σκέψη είναι κρυμμένη στην οχλαγωγία.
Η Σκέψη, διαφεντεύει ξανά και πάλι
σίδερο, ατμό και το σκληρό τ’ ατσάλι.
Η Σκέψη τη συμφορά τσαλαπατά
με τη μπότα της αμείλικτα ποδοπατά.
Ο εργάτης βαλαντώνει κι ιδρωκοπά
το σκληρό σίδερο αδιάκοπα σφυροκοπά
μα πίσω του στέκει ο Στοχαστής
που ξέρει ό,τι μπορείς να φανταστείς.
Γιατί κάθε αλέτρι, κάθε σπαθί
μυαλό οξύ θέλει για να πλασθεί
μονάχα ο νους τού δίνει ψυχή.
Πίσω απ’ της μηχανής τα βουητά,
πίσω απ’ τον ήχο της καμπάνας,
πίσω απ’ του σφυριού τον σαματά
και τη βαβούρα της αλάνας,
υπάρχει Μάτι άγρυπνο διαρκώς,
παρατηρεί, κοιτάει και βλέπει
και Νους πανίσχυρος, τρανός
που τα πάντα αδιάκοπα επιβλέπει.
Η δύναμη του ατμού η τρανή,
της μηχανής η σιδερένια κύστη,
ο ιδρώτας του εργάτη που μοχθεί,
όλα τους τα στηρίζουμε με πίστη.
Πίσω απ’ όλα είν’ ο Σχεδιαστής,
αυτός τα πραγματώνει.
Και πίσω απ’ αυτόν ο Ονειρευτής,
που ονείρατα σκαρώνει.