Απόσπασμα από το βιβλίο Ο Νόμος της Επιτυχίας.
Τόμος A΄, σελ. 395-398
Σε κάθε πεδίο ανθρώπινης δραστηριότητας ο πρώτος πρέπει να λούζεται αιωνίως από το έντονο φως της δημοσιότητας. Είτε πρόκειται για έναν άνθρωπο ηγέτη είτε για ένα κατασκευασμένο προϊόν, η μίμηση και ο φθόνος είναι πάντα παρόντα.
Στην τέχνη, τη λογοτεχνία, τη μουσική, τη βιομηχανία, η ανταμοιβή και η τιμωρία είναι πάντα οι ίδιες. Η ανταμοιβή είναι η ευρύτερη αναγνώριση. Η τιμωρία είναι η έντονη άρνηση και δυσφήμιση.
Όταν το έργο ενός γίνει κριτήριο για όλο τον κόσμο, γίνεται και στόχος για τα βέλη των ζηλόφθονων ολίγων. Εάν η δουλειά του είναι απλώς μέτρια, θα μείνει εντελώς μόνος –εάν φτιάξει ένα αριστούργημα, θα κάνει ένα εκατομμύριο γλώσσες να τον κακολογήσουν.
Η ζήλια δεν στρέφει τη φιδίσια γλώσσα της στον καλλιτέχνη που δημιουργεί έναν κοινότοπο πίνακα.
Ό,τι και αν γράψεις, ζωγραφίσεις, παίξεις, τραγουδήσεις, ή κατασκευάσεις, κανείς δεν θα πασχίσει να σε ξεπεράσει ή να σε κακολογήσει, εάν η δουλειά σου δεν έχει τη σφραγίδα της μεγαλοφυΐας.
Πολύ πριν γίνει ένα μεγάλο ή καλό έργο, οι απογοητευμένοι ή οι ζηλόφθονοι φωνάζουν ότι δεν μπορεί να γίνει.
Οι κακολόγοι ξεσπάθωσαν εναντίον του συγγραφέα του Νόμου της Επιτυχίας προτού προλάβει να στεγνώσει το μελάνι στα πρώτα χειρόγραφα. Φαρμακερά βέλη εξαπολύθηκαν εναντίον του συγγραφέα και της φιλοσοφίας του, όταν τυπώθηκε η πρώτη έκδοση.
Στον χώρο της τέχνης, μοχθηρές φωνές κακολόγησαν τον δικό μας Ουίστλερ ως αγύρτη, πολύ πριν ο κόσμος ολάκερος τον ανακηρύξει ως τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική μεγαλοφυΐα.
Πλήθη συνέρρευσαν στο Μπάιροϊτ για να «προσκυνήσουν» στο ιερό του Βάγκνερ, ενώ η μικρή ομάδα όσων είχε εκθρονίσει και εκτοπίσει φώναζαν άγρια ότι δεν ήταν καν μουσικός.
Οι λίγοι συνέχισαν να διαμαρτύρονται ότι ο Φούλτον δεν μπορούσε ποτέ να κατασκευάσει ατμόπλοιο, ενώ ο πολύς κόσμος συνέρρεε στις όχθες του ποταμού για να το δει.
Μικροπρεπείς τσίριζαν ότι ο Χένρι Φορντ θα φαλίριζε πριν περάσει ένας χρόνος, αλλά παρά τη βαβούρα της παιδιάστικης μωρολογίας, ο Φορντ συνέχισε αθόρυβα τη δουλειά του και έγινε ο πλουσιότερος και ισχυρότερος άνθρωπος της γης.
Ο ηγέτης δέχεται επίθεση, επειδή είναι ηγέτης και η προσπάθεια να τον φτάσουν είναι απλώς μία ακόμα απόδειξη της ηγεσίας του.
Εάν δεν μπορέσει να τον φτάσει ή να τον ξεπεράσει, ο ακόλουθος αποζητά να τον υποβαθμίσει και να τον καταστρέψει –αλλά αυτό απλώς επιβεβαιώνει την ανωτερότητα αυτού που ο ακόλουθος πασχίζει να αντικαταστήσει.
Όλα αυτά είναι παλιά ιστορία.
Παλιά όσο ο κόσμος, παλιά όσο και τα ανθρώπινα πάθη –ο φθόνος, ο φόβος, η απληστία, η φιλοδοξία και η επιθυμία να ξεπερνάς.
Και όλα αυτά δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα.
Εάν ο ηγέτης όντως ηγείται, παραμένει ΗΓΕΤΗΣ!
Ο μεγάλος ποιητής, ο μεγάλος ζωγράφος, ο μεγάλος εργάτης, ο καθένας με τη σειρά του δέχεται επίθεση και ο καθένας κρατά τις δάφνες του ανά τους αιώνες.
Ό,τι είναι καλό ή μεγάλο γίνεται γνωστό, ανεξάρτητα πόση φασαρία θα κάνουν οι αρνητές του.
Ο πραγματικός ηγέτης δεν μπορεί να συκοφαντηθεί ή να ζημιωθεί από τα ψέματα των ζηλόφθονων, επειδή το μόνο που καταφέρνουν όλες αυτές οι απόπειρες είναι να στρέψουν τον προβολέα στις ικανότητές του, και η πραγματική ικανότητα πάντα βρίσκει άφθονους ακολούθους.
Οι απόπειρες να καταστραφεί η πραγματική Ηγεσία είναι αγώνας άγονος, επειδή ό,τι αξίζει να ζήσει, ζει!