Ας εξετάσουμε, όμως, με ποιον τρόπο δεχτήκαμε αυτόν τον προγραμματισμό. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ήμασταν μία μικροσκοπική εικόνα σε ένα μηχάνημα υπερηχογραφήματος. Το ταξίδι μας σε αυτή τη ζωή ξεκίνησε χωρίς συνειδητή σκέψη. Ξεκίνησε με εμάς να εξαρτόμαστε ολοκληρωτικά από άλλους ανθρώπους για την επιβίωσή μας. Μετά από περίπου εννέα μήνες, βγήκαμε στον κόσμο βιώνοντας την πρώτη τραυματική μας εμπειρία.
Από το προστατευμένο περιβάλλον της μήτρας, βγήκαμε σε ένα εντελώς αφιλόξενο περιβάλλον, με μία επίπονη διαδικασία, με φώτα, παγωμένες μεταλλικές επιφάνειες, να μας κόβουν τον ομφάλιο λώρο κ.ο.κ. Βγήκαμε, λοιπόν, από ένα υδρόβιο περιβάλλον σε ένα αερόβιο περιβάλλον και αντιλαμβάνεστε ότι η αλλαγή αυτή ήταν τεράστια! Κληθήκαμε να προσαρμοστούμε μέσα σε απίστευτα σύντομο χρονικό διάστημα, από τη στιγμή που μας έκοψαν τον ομφάλιο λώρο, στις νέες αυτές συνθήκες. Έτσι, το πρώτο συναίσθημα που ενσταλάχτηκε στο ασυνείδητό μας, ήταν ο φόβος. Γεννηθήκαμε με αυτόν.
(Απόσπασμα από το βιβλίο Απόδραση από το σπήλαιο)