Η ζωή είναι ένα διαρκές ερωτηματικό!
Αυτό που θέλουμε περισσότερο βρίσκεται πάντα σε μία σταθερή, χωρίς εξέλιξη κατάσταση στο μέλλον. Η δύναμη να το αποκτήσουμε είναι πάντα μια δεκαετία περίπου πίσω από τη δύναμή μας να το ΕΠΙΘΥΜΗΣΟΥΜΕ.
Και άμα αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, τότε δεν το θέλουμε πια!
Ο αγαπημένος μας συγγραφέας είναι ήρωας και μεγαλοφυΐα, ώσπου να τον συναντήσουμε προσωπικά και να μάθουμε τελικά τη θλιβερή αλήθεια, ότι δηλαδή είναι απλώς ένας άνθρωπος.
«Πόσο συχνά πρέπει να διδασκόμαστε αυτό το μάθημα; Οι άνθρωποι παύουν να μας ενδιαφέρουν όταν ανακαλύπτουμε τα όρια των δυνατοτήτων τους. Το μόνο αμάρτημα είναι τα όρια των δυνατοτήτων. Μόλις βρίσκεις τα όρια των δυνατοτήτων του καθενός, όλα τελείωσαν γι’ αυτόν». -ΕΜΕΡΣΟΝ.
Τι όμορφο φαντάζει το βουνό πέρα μακριά. Αλλά όταν το πλησιάζουμε, ανακαλύπτουμε πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ταπεινός σωρός από βράχια, χώμα και δέντρα.
Από αυτή την αλήθεια γεννήθηκε το συχνά επαναλαμβανόμενο γνωμικό: «Η εξοικείωση γεννά την περιφρόνηση».
Η Ομορφιά, η Ευτυχία και η Ικανοποίηση είναι καταστάσεις του νου. Ποτέ δεν μπορεί κανείς να τις χαρεί, παρά σαν μακρινά οράματα. Ο ομορφότερος πίνακας του Ρέμπραντ μετατρέπεται σε μουτζούρα εάν πλησιάσουμε πολύ κοντά.
Κατάστρεψε την Ελπίδα των ημιτελών ονείρων στην καρδιά του ανθρώπου, και είναι ξοφλημένος.
Τη στιγμή που ο άνθρωπος παύει να εκτιμά το όραμα των μελλοντικών επιτευγμάτων, ξόφλησε. Η φύση έχει πλάσει τον άνθρωπο έτσι, ώστε η μεγαλύτερη και διαρκέστερη Ευτυχία του είναι το κυνήγι κάποιου ανεπίτευκτου στόχου. Η προσδοκία είναι γλυκύτερη από την πραγμάτωση. Αυτό που έχει κανείς στο χέρι δεν τον ικανοποιεί. Τη μοναδική διαρκή ικανοποίηση αποκτά αυτός που κρατά ζωντανή στην καρδιά του την ΕΛΠΙΔΑ του μελλοντικού επιτεύγματος.
Όταν η ελπίδα πεθάνει, η ανθρώπινη καρδιά ΞΟΦΛΗΣΕ.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο Νόμος της Επιτυχίας,” – Μάθημα 3ο: Αυτοπεποίθηση