Ο ανθρώπινος χαρακτήρας πάντα εκδηλώνεται. Δεν μπορεί να αποκρυφθεί. Μισεί το σκοτάδι –τρέχει στο φως […].
Ο άνθρωπος βαθμολογείται όσο αξίζει. Η βαθύτερη φύση του είναι χαραγμένη στο πρόσωπό του, στο παρουσιαστικό του, στην τύχη του, με φωτεινά γράμματα που μπορούν να διαβάσουν όλοι εκτός από αυτόν…
Κάθε βιασμός της αλήθειας δεν είναι μόνο μια μορφή αυτοκτονίας του ψεύτη, αλλά και ένα πλήγμα στην υγεία της ανθρώπινης κοινωνίας. Ακόμα και το πλέον κερδοφόρο ψέμα φέρνει ολέθριο αντίτιμο. Η ειλικρίνεια αποδεικνύεται η καλύτερη τακτική, επειδή προσκαλεί την ειλικρίνεια, δημιουργεί βολική βάση και για τα δύο μέρη και καθιστά τη συνεργασία τους φιλική. Εμπιστέψου τους ανθρώπους και εκείνοι θα σου είναι αληθινοί. Αντιμετώπισέ τους μεγαλόκαρδα και θα σου συμπεριφερθούν μεγαλόκαρδα, ακόμα και αν το κάνουν κατ’ εξαίρεση για σένα, κόντρα σε αυτά που έχουν συνηθίσει.
Όταν εφαρμόζουμε τη δημιουργική δύναμη της σκέψης, παύει ο αγώνας να επιβάλουμε τον δικό μας δρόμο, και μάλιστα εις βάρος κάποιου άλλου. Γιατί, αφού εκ των πραγμάτων, μπορούμε να δημιουργήσουμε ό,τι θέλουμε, ο απλούστερος τρόπος να το αποκτήσουμε δεν είναι να το αρπάξουμε από κάποιον άλλον, αλλά να το δημιουργήσουμε μόνοι μας. Και επειδή δεν υπάρχουν όρια στη σκέψη, δεν υπάρχει και ανάγκη υπερβολικής απαίτησης, επειδή εάν όλοι συμπεριφέρονταν έτσι, θα εξαφανιζόταν κάθε διαμάχη, ένδεια, αρρώστια και θλίψη από τη Γη.
Ακριβώς πάνω σε αυτή την παραδοχή της δημιουργικής δύναμης της σκέψης βασίζεται ολόκληρη η Βίβλος. Γιατί εάν δεν ίσχυε αυτό, τότε τι σημασία έχει να σωθείς μέσω της Πίστης; Η πίστη είναι ουσιαστικά σκέψη. Συνεπώς, κάθε έκκληση να έχεις πίστη στον Θεό είναι έκκληση να εμπιστευτείς τη δύναμη της δικής σου σκέψης για τον Θεό. Κατά την πίστη σας, ας γίνει σε σας, λέει η Βίβλος. Ολόκληρη η τελευταία δεν είναι παρά μια διαρκής δήλωση της δημιουργικής δύναμης της Σκέψης.
Ο Νόμος της Ατομικότητας του Ανθρώπου είναι συνεπώς ο Νόμος της Ελευθερίας αλλά και το Ευαγγέλιο της ειρήνης, επειδή όταν καταλαβαίνουμε πραγματικά τον νόμο της ατομικότητάς μας, βλέπουμε πως ο ίδιος νόμος ισχύει για κάθε άλλον. Και συνεπώς, πρέπει να τηρούμε τον νόμο προς τους άλλους ακριβώς στην ίδια αναλογία που τον τηρούμε και προς τον εαυτό μας. Εάν το κάνουμε αυτό, τηρούμε τον Χρυσό Κανόνα και κάνουμε στους άλλους ό,τι θα θέλαμε να μας κάνουν. Και επειδή ξέρουμε πως ο Νόμος της Ελευθερίας πρέπει να περιλαμβάνει και ελεύθερη χρήση της δημιουργικής μας δύναμης, δεν μπαίνουμε πια στον πειρασμό να καταπατήσουμε τα δικαιώματα των άλλων, επειδή μπορούμε να ικανοποιήσουμε όλες μας τις επιθυμίες εξασκώντας τη γνώση του νόμου. Όταν αυτό γίνει κατανοητό, η συνεργασία θα πάρει τη θέση του ανταγωνισμού, με αποτέλεσμα την εξάλειψη κάθε αιτίας εχθρότητας, είτε ανάμεσα στα άτομα, είτε στις κοινωνικές τάξεις ή τα έθνη…
Εάν θέλεις να μάθεις τι παθαίνει όποιος περιφρονεί εντελώς τον νόμο στον οποίο βασίζεται ο Χρυσός Κανόνας, διάλεξε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο στο περιβάλλον σου που ξέρεις ότι ζει με μοναδικό κυρίαρχο σκοπό να συγκεντρώνει πλούτο και που δεν έχει κανέναν ηθικό ενδοιασμό πώς να τον συγκεντρώσει. Μελέτησέ τον και θα δεις ότι δεν έχει ζεστασιά στην ψυχή του, δεν έχει καλοσύνη στα λόγια του, δεν έχει φως στο πρόσωπό του. Έχει γίνει σκλάβος της επιθυμίας του για πλούτο. Είναι πολύ απασχολημένος να απολαμβάνει τη ζωή και πολύ εγωιστής για να βοηθήσει και άλλους να την απολαύσουν. Βαδίζει, μιλά και ανασαίνει, αλλά δεν είναι παρά ανθρωπόμορφο ρομπότ. Όμως υπάρχουν πολλοί που ζηλεύουν έναν τέτοιον άνθρωπο και θα ήθελαν να ήταν στη θέση του, πιστεύοντας ανόητα πως είναι επιτυχημένος.
Ουδέποτε μπορεί να υπάρξει επιτυχία χωρίς ευτυχία, και κανείς δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος χωρίς να δίνει ευτυχία στους άλλους. Ακόμα περισσότερο, το δόσιμο αυτό πρέπει να είναι εκούσιο και χωρίς άλλον σκοπό κατά νου, εκτός από το να φωτίσει με ηλιαχτίδες την καρδιά εκείνων που η ψυχή τους στενάζει βαρυφορτωμένη.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Napoleon Hill “Ο Νόμος της Επιτυχίας”