Η επιμονή είναι νοητική κατάσταση, συνεπώς μπορεί να καλλιεργηθεί. Όπως όλες οι νοητικές καταστάσεις, η επιμονή βασίζεται σε συγκεκριμένες αιτίες, μεταξύ των οποίων είναι οι εξής:
- ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΣΚΟΠΟΥ. Το να γνωρίζεις τι θέλεις είναι το πρώτο και ίσως το σπουδαιότερο βήμα προς την ανάπτυξη της επιμονής. Το ισχυρό κίνητρο σε αναγκάζει να ξεπεράσεις πολλές δυσκολίες.
- ΕΠΙΘΥΜΙΑ. Είναι σχετικά εύκολο να αποκτήσεις και να διατηρήσεις επιμονή στην επιδίωξη ενός στόχου που επιθυμείς έντονα.
- ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ. Η πίστη στην ικανότητά σου να ακολουθήσεις ένα πλάνο σε ενθαρρύνει να ακολουθήσεις το πλάνο με επιμονή (η αυτοδυναμία μπορεί να αναπτυχθεί με την αρχή που περιγράφηκε στο κεφάλαιο για την αυθυποβολή).
- ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΠΛΑΝΩΝ. Τα οργανωμένα πλάνα, ακόμα και αν είναι αδύναμα και εντελώς ατελέσφορα, τονώνουν την επιμονή.
- ΑΚΡΙΒΗΣ ΓΝΩΣΗ. Το να γνωρίζεις ότι τα πλάνα είναι έγκυρα, βασισμένα στην εμπειρία και στην παρατήρηση, ενθαρρύνει την επιμονή. Το «μάντεμα» αντί της «γνώσης» καταστρέφει την επιμονή.
- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Η συμπάθεια, η κατανόηση και η αρμονική συνεργασία με τους άλλους τείνουν να αναπτύσσουν την επιμονή.
- ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ. Η συνήθεια να συγκεντρώνεις τις σκέψεις σου στην κατάστρωση των πλάνων για την επίτευξη ενός συγκεκριμένου σκοπού, οδηγεί στην επιμονή.
- ΣΥΝΗΘΕΙΑ. Η επιμονή είναι το άμεσο αποτέλεσμα της συνήθειας. Ο νους απορροφά τις καθημερινές εμπειρίες και γίνεται μέρος τους. Ο φόβος, ο χειρότερος όλων των εχθρών, μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με συνεχή επανάληψη πράξεων θάρρους.
(Απόσπασμα από το βιβλίο Σκέψου και Πλούτισε)