Από το παράθυρο του γραφείου μου βλέπω και τα παιδιά του γείτονα που και αυτά ετοιμάζονται με χαρά για την υπέροχη γιορτή.
Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο, εκατομμύρια άνθρωποι ετοιμάζονται να γιορτάσουν τη γέννηση του Πρίγκιπα της Ειρήνης, ο οποίος περισσότερο από κάθε άλλον, εξήγησε γιατί είναι πιο ευλογημένο να δίνεις παρά να παίρνεις και γιατί η ευτυχία διαρκείας δεν γεννιέται από την κατοχή υλικού πλούτου, αλλά από την προσφορά υπηρεσιών στην ανθρωπότητα. Μοιάζει με παράξενη σύμπτωση που η ολοκλήρωση αυτού ειδικά του μαθήματος συμπίπτει με την παραμονή Χριστουγέννων, αλλά χαίρομαι γι’ αυτό, επειδή με δικαίωσε αρκετά για να σου θυμίσω ότι ποτέ σε ολόκληρη την ιστορία του πολιτισμού δεν υπάρχει ισχυρότερη υποστήριξη των θεμελιωδών αρχών αυτού του μαθήματος από όσο στην Επί του Όρους Ομιλία, στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο.Ο Χριστιανισμός είναι μία από τις μεγαλύτερες και πιο ευρείες επιρροές στον σημερινό κόσμο και δεν θα απολογηθώ θυμίζοντάς σου ότι τα διδάγματα της φιλοσοφίας του Χριστού εναρμονίζονται απόλυτα με τα θεμέλια στα οποία κυρίως βασίστηκε το παρόν μάθημα.
Καθώς αντικρίζω τα χαρούμενα προσωπάκια των παιδιών και παρατηρώ τα βιαστικά πλήθη των καθυστερημένων χριστουγεννιάτικων αγοραστών, όλα ακτινοβόλα από την αίγλη του πνεύματος της προσφοράς, δεν μπορώ να μην ευχηθώ να μην ήταν κάθε μέρα παραμονή Χριστουγέννων, γιατί έτσι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος, ο αγώνας της ζωής θα μειωνόταν στο ελάχιστο και το μίσος και οι προστριβές θα είχαν τεθεί εκτός νόμου.
Η ζωή διαρκεί, στην καλύτερη περίπτωση, ορισμένα χρόνια. Είμαστε σαν τα κεριά: ανάβουμε, φέγγουμε τρεμοσβήνοντας για λίγο και μετά σβήνουμε! Εάν ήρθαμε στον κόσμο για να σωρεύσουμε θησαυρούς για χρήση στη ζωή που κείται πέρα από τη μαύρη σκιά τού Θανάτου, μήπως μπορούμε να σωρεύσουμε καλύτερα αυτούς τους θησαυρούς προσφέροντας όσες υπηρεσίες μπορούμε, σε όλους τους ανθρώπους που μπορούμε, με πνεύμα αγάπης, καλοσύνης και συμπάθειας;
Ελπίζω να συμφωνείς με αυτή τη φιλοσοφία.
Εδώ το μάθημα πρέπει να τελειώσει, αλλά με κανέναν τρόπο δεν ολοκληρώθηκε. Εγώ απιθώνω τη σκυτάλη της σκέψης, αλλά είναι τώρα καθήκον σου να την πάρεις εσύ και να την αναπτύξεις με τον δικό σου τρόπο και για δικό σου όφελος.
Napoleon Hill 1928
(Απόσπασμα από το βιβλίο Ο Νόμος της Επιτυχίας)