Παρόλο που θεωρούμε ότι είμαστε συνεχώς σε μια εγρήγορση και ότι το συνειδητό κομμάτι του εγκεφάλου μας μπορεί να διαχειριστεί τις πληροφορίες που του δίνουμε, μεγάλο κομμάτι της εκμάθησης συμβαίνει όταν δεν το αντιλαμβανόμαστε. Για αρχή θα κάνουμε έναν επιφανειακό διαχωρισμό σχετικά με το τι εννοούμε ως συνειδητό και υποσυνείδητο κομμάτι τού εγκεφάλου μας. Το συνειδητό κομμάτι του εγκεφάλου μας είναι αυτό το οποίο διαχειρίζεται τις πληροφορίες είτε λεκτικές, είτε σωματικές που εκλαμβάνουμε στη διαδικασία της μάθησης και προσπαθεί να τις ερμηνεύσει και να τις δώσει νόημα. Είναι σε μεγάλο βαθμό η διαδικασία της «εκπαίδευσης» σε οποιοδήποτε αντικείμενο εκπαιδευόμαστε. Όταν το συνειδητό κομμάτι του εγκεφάλου μας θεωρήσει ότι είμαστε έτοιμοι και δεν χρειάζεται πλέον να ασχολείται με την οποιαδήποτε διαδικασία του αναθέσαμε, τότε τη μεταβιβάζει στο υποσυνείδητο κομμάτι, που είναι αυτό που τη διαχειρίζεται δίχως να έχουμε επίγνωση. Για παράδειγμα, οι σωματικές μας λειτουργίες, όπως η αναπνοή, ο χτύπος της καρδιάς μας, η αρτηριακή μας πίεση κ.ο.κ. ελέγχονται από το υποσυνείδητο κομμάτι μας. Δεν γνωρίζουμε δηλαδή τι γίνεται και γιατί γίνεται.
Ένα άλλο παράδειγμα διαχωρισμού και κατανόησης της παραπάνω διαφοράς είναι η διαδικασία της οδήγησης. Την πρώτη φορά που ένας υποψήφιος οδηγός μαθαίνει να οδηγεί, όλες οι πληροφορίες φιλτράρονται μέσα από το συνειδητό κομμάτι του μυαλού του. Πρέπει να μάθει να έχει τα μάτια του στον δρόμο, να ασκεί συγκεκριμένη πίεση στα πεντάλ, να ακούει το όχημα του και να ελέγχει την ταχύτητά του όσο βρίσκεται εν κινήσει. Όλα αυτά στην αρχή φαντάζουν δύσκολα και περίπλοκα για να τα καταφέρει κάποιος. Η επανάληψη όμως της όλης διαδικασίας έπειτα από λίγο καιρό, προάγει το συνειδητό κομμάτι του εγκεφάλου μας να τη μεταφέρει στο υποσυνείδητο και πλέον λειτουργεί αυτόματα. Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε πότε θα αλλάξουμε ταχύτητα, πόσο αργά ή γρήγορα θα πηγαίνουμε και όλα όσα μας απασχολούσαν τον πρώτο καιρό. Οδηγάμε και μπορούμε παράλληλα να ακούμε μουσική, να συζητάμε ή να χαλαρώνουμε όσο απολαμβάνουμε τη διαδρομή. Το ίδιο ισχύει και στην εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου. Στην αρχή ο μαθητής πρέπει να μάθει όλες τις νότες και τον τρόπο που αυτές συνδυάζονται. Έπειτα από καιρό εξάσκησης, όλα γίνονται από μόνα τους και αν ρωτήσετε κάποιον «πώς παίζει τόσο εύκολα και γρήγορα» η απάντηση που θα λάβετε είναι ότι «απλά συμβαίνει».
Τα τέσσερα στάδια της εκμάθησης μιας ικανότητας είναι τα παρακάτω:
1. Υποσυνείδητη ανικανότητα
2. Συνειδητή ανικανότητα
3. Συνειδητή ικανότητα
4. Υποσυνείδητη ικανότητα
(Απόσπασμα από το βιβλίο Η μαγεία του ανθρώπινου μυαλού)